جلوه معشوق

1. «الحسد یاکل الحسنات کما تاکل النار الحطب; حسد حسنات را مى‏خورد همان گونه که آتش هیزم را مى‏خورد». ⁽¹⁾

 2- همین معنى به صورت شدیدترى از امام باقرعلیه السلام و امام صادق‏علیه السلام نقل شده است، مى‏فرمایند:

«ان الحسد یاکل الایمان کما تاکل النار الحطب; حسد ایمان را مى‏خورد همان گونه که آتش هیزم را مى‏خورد». ⁽²⁾

3- در حدیث دیگرى از امام امیرمؤمنان آمده علیه السلام است:

«الحسد شر الامراض; حسد بدترین بیمارى اخلاقى است‏». ⁽³⁾

4- از همان حضرت نقل شده است که فرمود:

«راس الرذائل الحسد; سرچشمه صفات رذیله حسد است‏». ⁽⁴⁾

5- و نیز از همان حضرت در یک تعبیر کنایى آمده است که فرمود:

«لله در الحسد ما اعدله بدء بصاحبه فقتله; آفرین بر حسد! چقدر عدالت‏پیشه است، نخست‏به سراغ صاحبش مى‏رود و او را مى‏کشد»! ⁽⁵⁾

6- باز از همان حضرت نقل شده که فرمود:

«ثمرة الحسد شقاء الدنیا و الآخرة; میوه رخت‏حسد شقاوت دنیا و آخرت است‏»! ⁽⁶⁾

7- در حدیث دیگرى از امام صادق علیه السلام آمده است:

«آفة الدین الحسد و العجب و الفخر; آفت دین و ایمان(سه چیز است) حسد و خود بزرگ بینى و فخرفروشى‏». ⁽⁷⁾

8- امام صادق(علیه السلام ) مى‏فرماید:

هنگامى که موسى بن عمرانعلیه السلام  با خدا مناجات مى‏کرد چشمش به مردى افتاد که در سایه عرش الهى قرار داشت، عرض کرد: «یا رب من هذا الذى قد اظله عرشک; خداوندا این کیست که عرش تو بر سر او سایه افکنده است؟!» فرمود: «یا موسى هذا ممن لم یحسد الناس على ما آتاهم الله من فضله; اى موسى! این از کسانى است که نسبت‏به مردم در برابر آنچه خداوند از فضلش به آنها ارزانى داشته، حسد نورزیده‏». ⁽⁸⁾

9- در حدیث دیگرى از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) مى‏خوانیم:

«ستة یدخلون النار قبل الحساب بستة; شش گروهند که قبل از حساب الهى وارد آتش دوزخ مى‏شوند به خاطر شش چیز»!

«قیل یا رسول الله من هم؟; عرض کردند اى رسول خدا! آنها کیانند»؟

«قال: الامراء بالجور، و العرب بالعصبیة، و الدهاقین بالتکبر، و التجار بالخیانة، و اهل الرستاق بالجهالة، و العلماء بالحسد; زمامداران به خاطر ظلم و بیدادگرى، عرب به خاطر تعصب، کدخدایان و خان‏ها به خاطر تکبر، تجار به خاطر خیانت‏به مردم، روستاییان به خاطر جهل و دانشمندان به خاطر حسد»! ⁽⁹⁾

10- این بحث را با حدیث دیگرى از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله  به پایان مى‏بریم(هر چند احادیث در این زمینه بسیار است) فرمود: «انه سیصیب امتى داء الامم! قالوا: و ماذا داء الامم؟! قال: الاشر و البطر و التکاثر و التنافس فى الدنیا، و التباعد و التحاسد حتى یکون البغى، ثم یکون الهرج! ; به زودى بیمارى(بزرگ) امتها، امت مرا فرامى‏گیرد! عرض کردند: بیمارى(بزرگ) امتها چیست؟ فرمود: هوسرانى و عیاشى و فزون‏طلبى، مسابقه در دنیاپرستى، اختلاف و نفاق و حسد نسبت‏به یکدیگر و سرانجام به ظلم و ستم و سپس به هرج و مرج مبتلا مى‏شوند»! ⁽¹⁰⁾
- المحجة البیضاء، جلد 5، صفحه 325.

^{2- اصول کافى، جلد 2، صفحه‏306، حدیث 1 و 2.}

^{3- غررالحکم، شرح فارسى، جلد 1، صفحه 91.}

^{4- همان.}

^{5- شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، جلد 1، صفحه‏316; بحارالانوار، جلد 70، صفحه 241.}

^{6- غررالحکم.}

^{7- المحجة البیضاء، جلد 5، صفحه‏327.}

^{8- بحارالانوار، جلد 70، صفحه 275.}

^{9- المحجة البیضاء، جلد 5، صفحه‏327.}

^{10- همان مدرک، صفحه‏326.
منبع : وب سایت مؤمنین}