حقوق سیاسی زنان
حقوق سیاسی زنان
مشارکت سیاسی زنان و حضور فعال در صحنه‌های اجتماعی موجب می‌شود خط مشی‌ها و قوانینی که حامی و تعالی‌دهنده حقوق زنان اثر به تصویب رسیده و به مرحله اجرا درآید. زنان در عصر حاضر تقریباً در هر کشوری نهادهای منتخب اجتماعی، فرهنگی و سیاسی دارند و حق رأی‌دهی و توظیف در مقام‌های سیاسی را کسب کرده‌اند، لیکن میزان مشارکت زنان نسبت به فعالیت و توانایی و نفوس و نقش والای زنان در جامعه ناچیز است و برای مشارکت سیاسی و اجتماعی با موانع متعدد مواجه‌اند که بعضی از آن‌ها قرار زیر است:
-نگرش و شیوه‌های تبعیض‌آمیز علیه زنان
ـ روابط نابرابر قدرت زنان و مردان در خانواده
-مصروفیت خانه‌داری و مراقبت از فرزندان
-خارج بودن مسایل مورد علاقه زنان و از حیطه دستور کارهای سیاسی
- بی‌سوادی و نداشتن تحصیلات عالی و مسلکی
-نداشتن تجربه و سابقه کار در امور اجتماعی سیاسی
-ترس از قرار گرفتن در معرض خشونت، آزار، انتقاد و طلاق از جانب شوهر
ـ فقر اقتصادی
-بالا بودن هزینه رسیدن و تصاحب مشاغل دولتی
-ـ تبعیض بر ضد زنان اقلیت از هر نوع
-وجود فرهنگ رویارویی و رقابت ناسالم سیاسی اجتماعی و به وجود آوردن و افتخار «برنده‌گان» و توهین و تحقیر «بازمانده‌گان»
-ملقب کردن مردان به عنوان سرپرست و نان‌آور خانواده و ملقب کردن زنان به عناوین «ضعیفه، دخترک بیچاره، چرا زن به دنیا آمده؟»
-پایین بودن اعتماد نفس به زنان
- و از همه مهم‌تر رسوم و قوانین ملی، دینی، محلی و حتی بعضی دیدگاه‌های جاهلانه دینی و مذهبی مانع فعالیت زنان و مشارکت سیاسی و اجتماعی‌شان می‌شود.
به عنوان نمونه در سال 1993 میلادی، حزب دست‌راستی پروتستان SGP هلند از عضویت زنان ممانعت و جلوگیری کرد. زیرا اعضای آن گمان می‌کردند که «کتاب مقدس» فعالیت سیاسی زنان را منع کرده است. زنان اگر چه حق رأی‌دهی دارند، اما به دلایل عدم اطلاعات کافی از انتخابات نداشتن معرفت کافی در مورد کاندیدان و نداشتن اجازه برای ملاقات‌ها و تشکیل جلسات فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و... به هدف و مرام خویش رسیده نمی‌توانند و اغلب کاندید مورد نظرشان را بنا بر تحمیل رأی عقیده کلان قوم، سرپرست فامیل و... نمی‌توانند انتخاب نمایند.
در بعضی موارد عمال حکومت بنا بر نوشتن مقاله‌های سیاسی و اعتراض به خط مشی دولت و عضویت احزاب سیاسی مخالف با دولت، تدریس مطالب مخالف با خط مشی سیاسی حکومت و تشکیل اجتماعات جهت اخذ حقوق و عضویت در جنبش‌ها و نهضت‌های ملی به زندان فرستاده شد و در زندان‌ها مورد توهین، تحقیر و حتی گاهی مورد تجاوز بی‌رحمانه جنسی قرار می‌گیرند..محمدعلی فیاض بامیانی
مشارکت سیاسی زنان و حضور فعال در صحنه‌های اجتماعی موجب می‌شود خط مشی‌ها و قوانینی که حامی و تعالی‌دهنده حقوق زنان اثر به تصویب رسیده و به مرحله اجرا درآید. زنان در عصر حاضر تقریباً در هر کشوری نهادهای منتخب اجتماعی، فرهنگی و سیاسی دارند و حق رأی‌دهی و توظیف در مقام‌های سیاسی را کسب کرده‌اند، لیکن میزان مشارکت زنان نسبت به فعالیت و توانایی و نفوس و نقش والای زنان در جامعه ناچیز است و برای مشارکت سیاسی و اجتماعی با موانع متعدد مواجه‌اند که بعضی از آن‌ها قرار زیر است:
-نگرش و شیوه‌های تبعیض‌آمیز علیه زنان
ـ روابط نابرابر قدرت زنان و مردان در خانواده
-مصروفیت خانه‌داری و مراقبت از فرزندان
-خارج بودن مسایل مورد علاقه زنان و از حیطه دستور کارهای سیاسی
- بی‌سوادی و نداشتن تحصیلات عالی و مسلکی
-نداشتن تجربه و سابقه کار در امور اجتماعی سیاسی
-ترس از قرار گرفتن در معرض خشونت، آزار، انتقاد و طلاق از جانب شوهر
ـ فقر اقتصادی
-بالا بودن هزینه رسیدن و تصاحب مشاغل دولتی
-ـ تبعیض بر ضد زنان اقلیت از هر نوع
-وجود فرهنگ رویارویی و رقابت ناسالم سیاسی اجتماعی و به وجود آوردن و افتخار «برنده‌گان» و توهین و تحقیر «بازمانده‌گان»
-ملقب کردن مردان به عنوان سرپرست و نان‌آور خانواده و ملقب کردن زنان به عناوین «ضعیفه، دخترک بیچاره، چرا زن به دنیا آمده؟»
-پایین بودن اعتماد نفس به زنان
- و از همه مهم‌تر رسوم و قوانین ملی، دینی، محلی و حتی بعضی دیدگاه‌های جاهلانه دینی و مذهبی مانع فعالیت زنان و مشارکت سیاسی و اجتماعی‌شان می‌شود.
به عنوان نمونه در سال 1993 میلادی، حزب دست‌راستی پروتستان SGP هلند از عضویت زنان ممانعت و جلوگیری کرد. زیرا اعضای آن گمان می‌کردند که «کتاب مقدس» فعالیت سیاسی زنان را منع کرده است. زنان اگر چه حق رأی‌دهی دارند، اما به دلایل عدم اطلاعات کافی از انتخابات نداشتن معرفت کافی در مورد کاندیدان و نداشتن اجازه برای ملاقات‌ها و تشکیل جلسات فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و... به هدف و مرام خویش رسیده نمی‌توانند و اغلب کاندید مورد نظرشان را بنا بر تحمیل رأی عقیده کلان قوم، سرپرست فامیل و... نمی‌توانند انتخاب نمایند.
در بعضی موارد عمال حکومت بنا بر نوشتن مقاله‌های سیاسی و اعتراض به خط مشی دولت و عضویت احزاب سیاسی مخالف با دولت، تدریس مطالب مخالف با خط مشی سیاسی حکومت و تشکیل اجتماعات جهت اخذ حقوق و عضویت در جنبش‌ها و نهضت‌های ملی به زندان فرستاده شد و در زندان‌ها مورد توهین، تحقیر و حتی گاهی مورد تجاوز بی‌رحمانه جنسی قرار می‌گیرند..محمدعلی فیاض بامیانی