جلوه معشوق

                                                  که می ترسم از کاروان باز مانی !                                                   اگر     لذت   ترک    لذت     بدانی                    دگر  لذت  نفس  لذت  نخوانی

 هزاران در از خلق بر خو د    ببندی                    گرت   باز   باشد   در   آسمانی

 تو این صورت خود چنان می پرستی                  که  تازنده ای  ره به معنی  ندانی
سفرهای   علوی  کند   مرغ   جانت                   گر   از  چنبر آز   بازش   رهانی
و  لیکن  تو  را   صبر  عنقا     نباشد                   که در دام شهوت  بگنجشک مانی
 چنان می روی ساکن و خواب درسر                  که  می ترسم  از کاروان  باز  مانی
  وصیت  همین  است  جان   برادر !                  که   اوقات   ضایع   مکن  تا  توانی
همه عمر تلخی کشیده است سعدی               که  نامش  برآمد  به شیرین زبانی

سخنان حکیمانه  ‹ نقل از کشکول شیخ بهائی › :

 * - دنیا را بهر سه چیز خواهند : عزت ، بی نیازی و آرامش. آنکس که زهد ورزد عزت یا بد و آن کس که قناعت پیشه کند بی نیازشود و آن کس که کوشش از پی دنیا بنهد ‹ در طلب دنیا نکوشد› آرامش پذیرد. (ص353)

* - مردمان به روزگار گذشته عمل همی کردند و سخن نمی گفتند و بعدها می گفتند و عمل نمی کردند و امروز اما نه می گویندو نه عمل می کنند .(ص401 )