جلوه معشوق

تأکید قرآن کریم بر معاد
دعوت به معاد باورى یکى از ویژگى هاى ادیان الهى است. قرآن کریم آخرین کتاب آسمانى و هدایت کننده ى بشر به سوى عالم نور و رها کننده ى وى از همه ى پلیدى ها و ظلمت ها و تصدیق کننده ى کتب آسمانى پیشین درباره ى رجوع انسان به سوى خداوند به تفصیل سخن گفته است. بى شک پس از دعوت به توحید، مقوله اى به این اندازه مورد تأکید قرار نگرفته است. شواهد ذیل مى تواند اهمیّت معاد را از دیدگاه قرآن کریم نشان دهد:
الف ـ کثرت آیاتى که زندگى آدمى را در برزخ و قیامت توضیح می دهد.
ب ـ معاد باورى از ارکان ایمان است زیرا در کنار ایمان به خداوند قرار گرفته است:
«ذلک یوعظ به من کان منکم یؤمن بالله والیوم الآخر.»(314) (بقره / 232)
و انکار آن در ردیف انکار خداوند واقع شده است:
«قاتلوا الذین لایؤمنون بالله ولا بالیوم الآخر.»(315) (توبه / 29)
و از این روست که دعوت مردم به معاد در سرلوحه ى برنامه ى انبیا بوده است:
«یا معشر الجنّ والانس الم یأتکم رسل منکم یقصّون علیکم آیاتى وینذرونکم لقاء یومکم هذا.»(316) (انعام / 130)
ج ـ خداوند به پیامبر دستور مى دهد که بر وقوع قیامت قسم یادکند:
«و یستنبؤنک احقّ هو، قل اى وربّى انّه لحقّ.»(317) (یونس / 53)
«زعم الذین کفروا ان لن یبعثوا، قل بلى وربّى لتبعثنّ.»(318) (تغابن / 7)
د ـ عبث بودن خلقت در صورت منتفى بودن معاد:
«أفحسبتم انّما خلقناکم عبثا وانّکم الینا لاترجعون.»(319) (مؤمنون / 115)