جلوه معشوق

حقیقت سحر چیست؟ 

«سحر» در اصل به معنى هر کار و هر چیزى است که مأخذ آن، مخفى و پنهان باشد، ولى در زبان روزمره، به کارهاى خارق العاده اى مى گویند که، با استفاده از وسائل مختلف انجام مى شود.

گاهى صرفاً جنبه نیرنگ، خدعه، چشم بندى و تردستى دارد.

گاهى از عوامل تلقینى در آن استفاده مى شود.

گاه از خواص ناشناخته فیزیکى و شیمیائى بعضى از اجسام و مواد.

گاه از طریق کمک گرفتن از شیاطین.

و همه اینها در آن مفهوم جامع لغوى درج است.

در طول تاریخ به داستان هاى زیادى در زمینه سحر و ساحران برخورد مى کنیم، و هم اکنون در عصر ما کسانى که دست به این گونه کارها مى زنند، کم نیستند، ولى چون بسیارى از خواص موجوداتى که در گذشته بر توده مردم، مخفى بود در زمان ما آشکار شده است، و حتى کتاب هائى در زمینه آثار اعجاب انگیز موجودات مختلف نوشته اند، قسمت زیادى از سحرهاى ساحران از دستشان گرفته شده است.

مثلاً در شیمى امروز، اجسام بسیارى را مى شناسیم که وزنشان از هوا سبکتر است، و اگر درون جسمى قرار داده شوند، ممکن است آن جسم به حرکت درآید و کسى هم تعجب نمى کند، حتى بسیارى از وسائل بازى کودکان امروز شاید در گذشته یک نوع سحر به نظر مى رسید!

امروز در سیرک ها نمایش هائى مى دهند که شبیه سحر ساحران گذشته است.

با استفاده از چگونگى تابش نور، آینه ها، خواص فیزیکى و شیمیائى اجسام، صحنه هاى غریب و عجیبى به وجود مى آورند که گاه دهان تماشاچیان از تعجب باز مى ماند.

البته، اعمال خارق العاده مرتاضان، آن خود داستان دیگرى دارد، که بسیار شگفت انگیز است.

در هر حال، سحر چیزى نیست که وجود آن را بتوان انکار کرد، یا به خرافات نسبت داد، چه در گذشته و چه در امروز.

نکته قابل توجه این که: سحر در اسلام، ممنوع، و از گناهان کبیره است; چرا که در بسیارى از موارد، باعث گمراه ساختن مردم، تحریف حقایق و متزلزل ساختن پایه عقائد افراد ساده ذهن مى شود، البته، این حکم اسلامى مانند بسیارى از احکام دیگر، موارد استثناء نیز دارد، از جمله، فرا گرفتن سحر، براى ابطال ادعاى مدعیان دروغین نبوت، و یا براى از بین بردن اثر آن در مورد کسانى که از آن آسیب دیده اند.(1)

1. تفسیر نمونه، جلد 13، صفحه 266.