جلوه معشوق

تفسیر موضوعى آیة اللّه جوادى آملى  و نیز تفسیر « تسنیم »
مـؤلف محترم فقیه متاله و عارف سالک حضرت آیة اللّه شیخ عبداللّه جوادى آمـلى ,از چهره هاى مشهور و معروف خاص و عام کشور و از مفاخر ارزنده حوزه هاى علمى شیعه و از کاوشگران معارف عالیه قرآنى در قرن چهاردهم و اوایل قرن پانزدهم هجرى مى باشند.
معظم له عمر پربرکت خود را در راه قرآن و احکام اسلام و تدریس معارف عالیه آن مصروف داشته و خیرات و برکات فراوانى از خود به یادگار گذاشته اند.
معظم له شخصیتى بس مغتنم وارزشمندمى باشند که در عرصه هاى مختلف فرهنگى , اجتماعى و سیاسى و شئون انقلاب اسلامى ایران حضور فعال و تلاش فرهنگى مستمرى دارند و آثار بس مفید و سـازنده اى را به جامعه اسلامى عرضه داشته اند تدریس در حوزه علمیه , تالیف کتابهاى استوار و قـیـم , ایرادخطبه هاى نماز جمعه قم , بیانات و سخنرانى هاى رادیو و تلویزیونى , شرکت در مجامع داخل و خارج کشور و تهیه مقالات مناسب کنگره ها و سمینارهاى جهانى , بخشى از دهها شئون و مصارف عمر مبارک معظم له مى باشد.
ایشان را علاوه بر این تفسیر ، تفسیری است بنام « تسنیم » که اگر به اتمام برسد دهها بلکه صدها جلد می شود. اللهم اعنه

رسالات تفسیرى شهید سید محمد باقر حکیم .
( اخیرا در عراق شهید شدند توسط آمریکای ملعون  ) .
مؤلف عالیقدر آن دانشمند مکرم و متفکر سیاسى و اجتماعى آیة اللّه سید مـحـمدباقر حکیم رئیس مجلس اعلاى شیعیان عراق و از کاوشگران معارف قرآنى در قرن حاضر دبوده اند.
او که یکى از شاگردان بارز آیة اللّه شهید سید محمد باقر صدر مى باشد در زمینه ى علوم و معارف قـرآنـى تـلاشـهاى داشته و تالیفاتى نیز ارائه داده اند که از میان آنها چهار اثرقرآنى در دست نشر مى باشد.
1ـ المجتمع الانسانى فى القرآن الکریم .
2ـ تفسیر سوة الحمد.
3ـ الهدف من نزول القرآن الکریم .
4ـ محاضرات فى التفسیر.
ایـن تـفـسـیر مشتمل بر نیمه اول جز نخست سوره ى بقره و سوره هاى الحدید,المجادله , الحشر, الممتحنه , الصف , الجمعه , المنافقون و التغابن مى باشد

تفسیر آلاء الرحمن شیخ محمد جواد بلاغى .

(م 1352 ه ق ). مـؤلـف آن مـجـتـهـد متفکر, متکلم بزرگ اسلامى و استاد دانشور حوزه علمیه نجف و پایه گذار مـبـاحث کلامى و اعتقادى نوین , مرحوم شیخ محمد جواد بن شیخ حسن بن شیخ طالب بن شیخ عباس بلاغى نجفى یکى از اعلام تفسیرى قرن چهاردهم هجرى مى باشد.
شـیخ محمد جواد بلاغى نجفى از عالمان سترگ شیعى در قرن چهاردهم هجرى است که در سال 1282 در نجف متولد شد و در حوزه علمیه نجف و کاظمین و سامرا به تحصیل و تدریس پرداخت و بـه مـقامات عالیه علمى نائل آمد او عالم مجاهدى بود که دراستقلال عراق با سلطه ى انگلیسى مـبارزه کرد و در مرزهاى اعتقادى و کلامى دائم درسنگر مبارزه و جهاد بود از او آثار متعددى به جا مانده است .
اساتید او:.
او از محضر مفاخر شیعه آیات عظام : مرحوم میرزا محمد تقى شیرازى حاج آقارضا همدانى آخوند خراسانى شیخ محمد طاها نجف تلمذ نموده است تا کتابهایى را که در موضوعات مختلف با اصول تعریفه و سبک نوآورى تالیف داده و هر یکى در رشته خود بى نظیر مى باشد.
تفسیر آلا ءالرحمن شامل سوره حمد و بقره و آل عمران و قسمتى از سوره نسااست با آنکه اجل او را مهلت نداد تا آن را به پایان رساند و لیکن در همین صفحات محدود و معدود, پرده از روى بسیارى از حقایق قرانى برداشته است ایـن عالم خدمتگذار, سرانجام پس از عمرى تلاش و کوشش در شب دوشنبه بیست و دوم شعبان 1352 ه ق در نجف اشرف واقع گردید و در تمام بلاد اسلامى مجالس ترحیم , منعقد و مرثیه هاى بسیارى سروده شد.منبع سایت تبیان

تأثیر گذاری زهد

زهد و بی علاقگی به دنیا فضیلت های انسانی است. انسان زاهد هم از ظلم و تجاوز به حقوق دیگران به دور است و هم از عصیان در برابر خدا منزه است. زهد و بی رغبتی به دنیا انسان را از انواع گرفتاری ها، فرصت طلبی، برتری جویی، جاه طلبی، مال اندوزی و تکاثر، فخر به زفاف دنیایی و چشم و هم چشمی منزه می دارد.
رسول الله صلی الله علیه و آله در شرایطی زاهدترین است که زمامدار و صاحب اختیار تمام امور مسلمانان می باشد. و همه امکانات عمومی در اختیار وی قرار دارد و می تواند انواع بهره وری از آنها داشته باشد. این سیره برای همگان به خصوص رهبران و دست اندرکاران جامعه اسلامی آموزنده است. زندگی زاهدانه پیامبران به دنیا از معیارهای ارزشی فطرت پاک نهاد انسان است. که در سفیران الهی شکل گرفته و جاذبه های آنان را فزونی بخشیده است.

این معیارها در رسول الله صلی الله علیه و آله در شرایطی متبلور است که امکانات عمومی در اختیار وی، صرف ترویج دین و عزت مسلمانان می شود. در این فضا ندا می دهد: لا اسئلکم علیه اجرا . من در برابر مسئولیت رسالت خویش هیچ چشم داشتی ندرام. در این شرایط رهبری بازندگی زاهدانه خویش هم سطح ضعیف ترین انسان های جامعه زندگی می کند که رمز جاذبیت و محبوبیت وی در بین انبوه توده ها می باشد. ارزش ‍ تلقی و پایبند به آرمانهای ارزشی می باشد این ویژگی رمز پایدار موفقیت است که هنر تأثیرگذاری در دیگران را دارد. زندگی عارفانه و زاهدانه پیامبران زبانزد مردم می باشد. و مردم خود داور این محکمه هستند. زیرا همواره خود گواه زندگی آنان می باشند. و از آنان درس دین و زندگی و معیشت می آموزند.(رسو ل الله الگوی زندگی-  احمدی )

نقش ایمان در بهبود روابط اجتماعى
انسان مانند برخى از جانداران دیگر , اجتماعى آفریده شده است , فرد به تنهائى قادر نیست نیازهاى خویش را برطرف سازد , زندگى باید به صورت یک[ ( شرکت](درآید که همه در وظایف و بهره ها سهیم باشند و یکنوع [( تقسیم کار]( میان افراد برقرار شود , با این تفاوت میان انسان و سایر جاندارهاى اجتماعى مانند زنبور عسل که در آنها تقسیم کار و وظیفه به حکم غریزه و به فرمان طبیعت صورت گرفته است , و امکان هر نوع تخلفو سرپیچى از آنها گرفته شده است , بر خلاف انسان که موجودى آزاد و مختار است و کار خویش را آزادانه و به عنوان[ ( وظیفه]( و[ ( تکلیف](باید انجام دهد به عبارت دیگر آن جاندارها همانطور که نیازهاشان اجتماعى است , غرایز اجتماعى نیز به صورت جبرى حاکم بر آنهاست انسان نیازهایش اجتماعى است بدون آنکه چنان غرایزى بر او حکومتکند غرایز اجتماعى انسان به صورت یک سلسله[ ( تقاضا](در باطن انسان وجود دارد که در سایه تعلیم و تربیت باید پرورش یابد .
 زندگى سالم اجتماعى آن است که افراد قوانین و حدود و حقوق یکدیگر را محترم شمارند , عدالت را امرى مقدس به حساب آورند , به یکدیگر مهر بورزند , هر یک براى دیگرى آن را دوست بدارد که براى خود دوستمى دارد و آن را نپسندد که براى خویش نمى پسندد , به یکدیگر اعتماد و اطمینان داشته باشند , ضامن اعتماد متقابل آنها کیفیات روحى آنها باشد , هر فردى خود را متعهد و مسؤول اجتماع خویش بشمارد , در سرى ترین نهانخانه ها همان تقوا و عفاف از آنها بروز کند که در ملاء عام در نهایت بى طمعى به یکدیگر نیکى کنند , در مقابل ظلم و ستم بپا خیزند و به ستمگر و فسادگر مجال ستمگرى و افساد ندهند , ارزشهاى اخلاقى را محترم بشمارند , با یکدیگر مانند اعضاى یک پیکر , متحد و متفق بوده باشند .آن چیزى که بیش از هر چیز حق را محترم , عدالت را مقدس , دلها را به یکدیگر مهربان , و اعتماد متقابل را میان افراد برقرار مى سازد , تقوا و عفاف را تا عمق وجدان آدمى نفوذ مى دهد , به ارزشهاى اخلاقى اعتبار مى بخشد , شجاعت مقابله با ستم ایجاد مى کند و همه افراد را مانند اعضاى یک پیکر به هم پیوند مى دهد و متحد مى کند , ایمان مذهبى است . تجلیات انسانى انسانها که مانند ستارگان در آسمان تاریخ پرحادثه انسانى مى درخشد همانهائى است که از احساسهاى مذهبى سرچشمه گرفته است.
منبع : مقدمه اى بر جهان بینى اسلامى ج1 (انسان وایمان )استاد مطهری

تهذیب روح در قرآن و سنت
انبیا (علیهم السلام) کوشیدند، هم با سنت و سیرت خود، مسئله تهذیب روح را ارائه دهند و هم با نقل سنت و سیرت آموزنده مردان صالح و سالک آن راه، دستیابى به مدینه فاضله را گوشزد کنند; و قرآن کریم، گذشته از این که سنت و سیرت انبیا و اولیا و مردان صالح را طرح مى‏کند، قصص امتهاى مترقى و منحط و سبب ترقى و روش امت مترقى و نیز علت انحطاط ملتهاى فرومایه را هم گوشزد مى‏کند.
کمتر آیه‏اى در قرآن تلاوت مى‏شود که در صدر یا وسط یا ذیل آن، مسئله تقوا و اخلاق، بازگو نشود. در بیانات نورانى امیرالمؤمنین على (علیه السلام) آمده است: التقى رئیس الاخلاق‏» ⁽¹⁾ : ریشه، ساقه و ثمره هر فضیلت‏خلقى، تقواست; یعنى بعضى از مراحل تقوا ریشه، بعضى از مراحلش ساقه و تنه، بعضى از مراحلش شاخه و بخشى از مراحلش هم میوه است. قرآن کریم، اهمیت مدینه فاضله را تنها در سایه نزاهت روح افراد آن مدینه مى‏داند; زیرا مدینه فاضله را انسانهاى آزاده مى‏سازند; و انسان در بند، توان ساختن جامعه مدنى را نخواهد داشت. به همین جهت قرآن، رقیت و حریت را وسیله بسیارى از مسائل اخلاقى مى‏شمارد و رقیت را نتیجه فرومایگى افراد مى‏داند.
نسان برده و انسان آزاد در این زمینه قرآن کریم اصل کل امرى‏ء بما کسب رهین‏» ⁽²⁾ و «کل نفس بما کسبت رهینة‏» را ارائه مى‏دهد; انسان بدهکار، گرو و وثیقه مى‏سپارد. نوع انسانها آزاد نیستند; بلکه در بند وثیقه‏اند و خودشان با سوء اختیار خود، دست و بال خود را بسته‏اند، توان حرکت ندارند و از یک موجود جامد ساکن ایستا توقع ترقى نیست. تنها یک گروه «اصحاب الیمین‏» ⁽³⁾ آزاد و آزاده هستند; البته این آیات، مخصوص قیامت نیست که در قیامت، یک عده آزاد و یک عده برده باشند. بلکه در آن جا این حقایق، ظهور مى‏کند; نه این که حدوث پیدا کند. در دنیا انسان یا آزاد است و یا برده; و این بردگى یا حریت در قیامت، ظهور مى‏کند; اگر کسى خود را به وسیله رذایل اخلاقى در «غل جامعه‏» بند کرده باشد، این غل اخلاقى در قیامت‏به صورت خذوه فغلوه ثم الجحیم صلوه‏» ⁽⁴⁾ ظهور مى‏کند; و اگر کسى خود را آزاد کرده باشد، در قیامت، این آزادگى به صورت عبور از صراط «کالبرق الخاطف‏» ⁽⁵ جلوه مى‏کند.
مهم آن است که انسان در دنیا یا برده است‏یا آزاد و معیار بردگى و محور آزادگى را هم قرآن، یمن فضیلت و شوم رذیلت، ذکر مى‏کند; اخلاق میمون، مایه آزادگى و رذایل مشئوم، مایه بردگى است. کسى که در داد و ستد بدهکار مى‏شود و مورد اطمینان نیست، وثیقه مى‏سپارد; این وثیقه براى آن است که مدیون، دینش را ادا کند. وقتى تادیه کرد، فک رهن خواهد شد، یعنى آن گرو، آزاد مى‏شود. البته در مسائل مالى و اقتصادى، اگر کسى مالى به دیگرى بدهکار باشد، خانه یا فرش خویش را به او گرو مى‏سپارد; ولى در مسائل اخلاقى اگر کسى با جهان آفرین داد و ستد کند و به او بدهکارشود یعنى حق نظام و نظام آفرین راتادیه نکند، باید وثیقه بسپارد و وثیقه او متاع مادى نیست; زیرا در رابطه‏اى که خلق با خالق خود دارد، مسائل اعتبارى مانند ملکیت‏خانه و یا فرش، نقشى ندارد; داد و ستدهاى اعتبارى، دین و رهن اعتبارى را به دنبال دارد و فک رهن هم اعتبارى خواهد بود; ولى داد و ستد حقیقى، دین و رهن حقیقى را در بر دارد و فک رهنش هم حقیقى است; ولى چون الفاظ براى ارواح معانى، و نه براى مصادیق و خصوصیتهاى مادى، وضع شده، استعمال واژه‏هاى داد و ستد، اشتراء، بیع و بیعت، دین، رهن، و فک رهن، هم در مسائل اعتبارى و هم در مسائل حقیقى، حقیقى است.
1. نهج البلاغه، حکمت 410.
2. سوره طور، آیه 21.
3. سوره مدثر، آیات 38 .39.
4. سوره حاقه، آیات 30- 31.
5. بحار، ج 8، ص 67، ح 8.

درسهاى اخلاقى از حیوانات
براى پیمودن راه تهذیب روح، اهل بیت طهارت (علیهم السلام) دستوراتى داده‏اند که مرحوم بوعلى بر اساس همان دستورات، شواهد زیادى ذکر مى‏کند. مثلا در روایات آمده است که صبح زود به سراغ کار رفتن را از کلاغها یاد بگیرید که آنها قبل از هر حیوان دیگر بیدارند و به سراغ کار مى‏روند. شما هم اگر آن توفیق را داشته باشید که قبل از اذان صبح از خواب برخیزید و نماز شب و آنگاه نماز صبح را بخوانید و بعد به سراغ کار بروید بسیار خوب است و گرنه حداقل هنگام اذان صبح بیدار باشید. مرحوم بوعلى بر اساس رهنمود روایات در رسالة الطیر از چند حیوان نام مى‏برد:
1. خارپشت: فرمودند شما مثل خارپشت‏باشید. اولا تیغ خار پشت مانند پشم براى گوسفند از عنایتهاى الهى است گوسفند تغذیه مى‏کند و پشم مى‏رویاند و خارپشت تعذیه مى‏کند و به جاى پشم، تیغ و خار مى‏رویاند که سلاح اوست که اگر بخواهند به او آسیبى برسانند با همین تیغها از خود دفاع مى‏کند و در هنگام برخورد با مار، در خارهاى پشت‏خود پنهان مى‏شود و در نتیجه مار هرچه بر پشت و خارهاى آن نیش مى‏زند در او اثر نمى‏کند و خود مار به هلاکت مى‏رسد و آن گاه از این مار مرده تغذیه مى‏کند. بنابر این خارپشت در برخى موارد، تیغها را پنهان و در برخى از موارد دیگر آن را ظاهر مى‏کند; یعنى، شما نیز این طبیعت و ماده را که به منزله تیغى بیش نیست مخفى کنید و آن صفاى درون و باطن شفاف را بیرون بیاورید تا به جایى برسید. در باره همین خارپشت، بعضى از شارحان رسالة الطیر مرحوم بوعلى نقل کرده‏اند که این حیوان یک اربعین مى‏گیرد و چهل روز «غیبت‏» دارد تا خودش را اصلاح کند; یعنى، اربعین گیرى حتى در حیوانات هم هست و انسان هم باید با گرفتن اربعین مواظب اخلاق خود باشد.
2. مار: آنگاه مى‏فرماید: همان‏طور که مار، سالى یک یا دو بار از پوست‏بیرون مى‏آید، شما هم از عالم طبیعت و بدن، که براى شما به منزله پوست است، بیرون بیایید و به لب و مغز برسید. در تعبیرات مرحوم بوعلى و سایر اهل معرفت هست که عارفان و سالکان کوى حق از بدن، بیرون آمده‏اند. در حالى که در بدن هستند، مثل این است که در بدن نیستند. همان گونه که افراد عادى، لباس را از تن بیرون مى‏آورند، آنان نیز روح را از پیکر تن بدر آورده و آن را آزاد و رها کرده‏اند. 3. کرم: بوعلى مى‏گوید: مانند کرمها باشید که هنگام راه رفتن خیلى آرام حرکت مى‏کنند و مزاحم کسى نیستند. در حقیقت آنان این خط مشى را از آیه کریمه «الذین یمشون على الارض هونا» ⁽¹⁾ گرفته‏اند. مؤمنین اهل سیر و سلوک نیز، آرام حرکت مى‏کنند، تا مزاحم کسى نباشند البته گاهى چنین متحرک آرامى زاهد منزوى است که مثل مور، آزمندانه حرکت مى‏کند.
4. عقرب: نیش عقرب در قسمت دمش قرار دارد تا اگر کسى از پشت‏سر، حمله کرد، بتواند ازخود دفاع کند. بعد مى‏گوید: شیطان، از پشت‏سر یعنى از جایى حمله مى‏کند که انسان او را نمى‏بیند و او انسان را مى‏بیند، از این رو انسان باید احساس خطر کرده، از هر طرف، مرزدارى کند. گرچه شیطان گفت: من از جلو، پشت، راست و چپ مى‏آیم و به انسان حمله مى‏کنم; ولى درحقیقت، همه این چهار طرف از پشت‏سر است. زیرا قرآن کریم، خطر غفلت‏بشر از شیطان را گوشزد مى‏کند و مى‏فرماید: «انه یریکم هو و قبیله من حیث لا ترونهم‏» ^{(2) ا}و از راهى حمله مى‏کند که شما را مى‏بیند ولى شما او را نمى‏بینید و غفلت، همان ندیدن است.
5. شتر مرغ. و...: شیخ رئیس مى‏فرماید: مثل شتر مرغ باشید که آهن و سنگ گرم رامى‏خورد و این خطر را تحمل مى‏کند و یا مثل افعى که استخوانهاى درشت را مى‏خورد و آن را نرم مى‏کند یا مانند سمندر که در آتش فرو مى‏رود و یا مانند خفاش باش که از روز مى‏پرهیزد. البته این چهار حیوان رذایلى دارند که انسان نباید آنها را یاد بگیرد; اما داراى چهار فضیلت آموختنى هستند: «مقاومت‏» شتر مرغ، «استقامت‏» افعى، «آتش ستیزى‏» سمندر و «روز گریزى‏» خفاش را باید آموخت. پرهیز از روز و روزگرا نبودن، همان حس گرا نبودن است. باید فضیلت‏حس گرا نبودن را از خفاش فرا گرفت; یعنى انسان نگوید: «تا چیزى را ندیدم باور نمى‏کنم‏»! زیرا بسیارى از معارف الهى «غیب‏» است و باید با عقل، آنها را فهمید و با دل، آنها را یافت و با چشم نمى‏توان دید. اینها راههایى است که مرحوم بوعلى ارائه کرده است; یعنى، از هر کدام از این حیوانات هشتگانه یاد شده خصوصیتى را باید گرفت.
1. سوره فرقان، آیه 63.
2. سوره اعراف، آیه 27

 معنی واژه رسول و نبی
واژه ((رسول)) بمعناى ((پیام آور)) و واژه ((نبى)) ـ اگر از ماده ((نبا)) باشد ـ بمعناى ((صاحب خبر مهم)) ـ و اگر از ماده ((نبو)) باشد ـ بمعناى ((داراى مقام والا و برجسته)) است.
بعضى گمان کرده اند که مفهوم نبى, اعم از مفهوم رسول است به این بیان: نبى یعنى کسى که از طرف خداى متعال به او وحى شده باشد خواه مامور به ابلاغ به دیگران هم باشد و خواه نباشد, ولى رسول یعنى کسى که ماموریت ابلاغ وحى را هم داشته باشد.
اما این ادعا, صحیح نیست, زیرا در بعضى از آیات قرآن کریم, صفت ((نبى)) بعد از صفت ((رسول)) آمده است (1)در صورتى که طبق بیان مزبور, باید صفتى که مفهوماً عام باشد (نبى) قبل از صفت خاص (رسول) ذکر شود. افزون بر این, دلیلى بر اختصاص ماموریت ابلاغ وحى, به رسولان نداریم.
در پاره اى از روایات آمده است که مقتضاى مقام نبوت این است که فرشته وحى را در حال خواب ببیند و در حال بیدارى, فقط صداى او را بشنود در حالى که صاحب مقام رسالت, فرشته وحى را در حال بیدارى هم مى بیند(2)
اما این فرق را هم به حساب مفهوم لفظ نمى توان گذاشت. و بهرحال, آنچه را مى توان پذیرفت این است که ((نبى)) ازنظر مصداق (و نه از نظر مفهوم)اعم از رسول است. یعنى همه پیامبران, داراى مقام نبوت بوده اند ولى مقام رسالت, اختصاص به گروهى از ایشان داشته است و به حسب روایتى که قبلاً اشاره شد تعداد رسولان, سیصد و سیزده نفر مى باشد. و طبعاً مقام ایشان بالاتر از مقام سایر انبیا خواهد بود, چنانکه خود رسولان هم از نظر مقام و فضیلت یکسان نبوده اند (3 ) و بعضى از ایشان به مقام ((امامت)) نیز مفتخر گردیده اند(4)

پیامبران اولواالعزم

در قرآن کریم, گروهى از پیامبران خدا بعنوان ((اولواالعزم)) معرفى شده اند (5 )ولى ویژگیهاى آنان مشخص نشده است. و به حسب آنچه از روایات اهل بیت علیهم الصلوه والسلام بدست مىآید پیامبران اولواالعزم پنج نفر بوده اند به این ترتیب: حضرت نوح, حضرت ابراهیم, حضرت موسى, حضرت عیسى و حضرت محمد بن عبدالله علیهم الصلاه والسلام (6) . و ویژگى ایشان ـ علاوه بر صبر و استقامت ممتاز که در قرآن کریم نیز به آن, اشاره شده ـ این بوده که هر کدام از ایشان کتاب و شریعت مستقلى داشته اند و پیامبران معاصر یا متاخر, از شریعت آنان تبعیت مى کرده اند تا هنگامى که یکى دیگر از پیامبران اولواالعزم, مبعوث به رسالت مى شد و کتاب و شریعت جدیدى می آورد.
ضمناً روشن شد که اجتماع دو پیامبر در زمان واحد, ممکن است چنانچه حضرت لوط, معاصر حضرت ابراهیم (ع) بود و حضرت هارون با حضرت موسى (ع) به پیامبرى رسید و حضرت یحیى در زمان حضرت عیسى (ع) مى زیست.

1-     ر.ک: سوره مریم ـ آیه 51, و آیه 54.
2- ر.ک: کافى: ج 1, ص 176.
3- ر.ک: سوره بقره ـ آیه 253, و سوره اسرا ـ آیه 55.
4- ر.ک: سوره بقره ـ آیه 124, سوره انبیا ـ آیه 73, و سوره سجده ـ آیه 24.
5- ر.ک: سوره حقاف ـ آیه 35.
6- ر.ک: بحار الانوار: ج 11, ص 33 ـ 34, و معالم النبوه: ص 113.
محمد تقی مصباح یزدی ,آموزش عقاید ,ج2)

یا ابا عبدالله یا جعفر بن محمد ایها الصادق یا بن رسول الله یا حجه الله علی خلقه یا سیدنا و مولینا انا توجهنا و استشفعنا و توسلنا بک الی الله و قدمناک بین یدی حاجاتنا یا وجیها عند الله اشفع لنا عندالله .
سالروز شهادت حضرت  امام جعفر صادق« علیه السلام »  را به  شیعیان و دوستداران آل رسول الله « صلوات الله علیه و آله و سلم» تسلیت می گوییم .

 منبعwww.yadbegir.com